Galerie Florencji Uffizi i Pitti bez etui

Аннотация к книге "Galerie Florencji Uffizi i Pitti bez etui"

Przedstawienie w jednym tomie zbiorów Galerii Uffizi i Palazzo Pitti znajduje uzasadnienie w rzeczywistej jedności tych kolekcji, połączonych Korytarzem Vasariego (Corridoio Vasariano), przebiegającym ponad rzeką Arno górną częścią Ponte Vecchio. Zbiory Galerii Florenckich to także bardzo liczne, doskonałe obrazy rozlokowane w innych siedzibach; dlatego też prezentujemy tu również dzieła znajdujące się w Akademii Sztuk Pięknych, w Muzeum San Marco, w Bargello i w Cenacolo San Salvi. Stanowią one integralną część florenckich zbiorów muzealnych, ukazując kompletny i unikatowy w świecie zespół malarstwa toskańskiego, prezentując w sposób szeroki i wyczerpujący inne szkoły włoskiego malarstwa (w szczególny sposób wenecką), a także malarstwo zagraniczne. Pomysł Kosmy I Medyceusza, aby w Uffizi zgromadzić swoje pierwsze kolekcje dzieł sztuki, kontynuowali jego następcy: Francesco I, Ferdinando I i Ferdinando II. Lecz dopiero spuścizna rodu Della Rovere wniosła do Florencji tak ogromną liczbę dzieł sztuki najwyższej klasy, że Galeria wysunęła się na pierwsze miejsce pod względem nie tylko liczebności, ale przede wszystkim jakości zasobów. Druga wielka galeria – Pałacowa (Galleria Palatina) – założona przez Kosmę II, też została wzbogacona dzięki spuściźnie po rodzie Della Rovere, a następnie dzięki kolekcjom sztuki kardynała Leopolda Medyceusza i dynastii lotaryńskiej. W zbiorach florenckich przechowywane są najlepsze dzieła wszystkich największych artystów, często eksponowane kompleksowo, jak w przypadku Rafaela, Andrei del Sarto, Bronzina, Pontorma, Tycjana, Caravaggia i Rubensa. Niezwykle interesujące są kolekcje malarstwa niderlandzkiego, z obrazami takich mistrzów, jak Hans Memling, Rogier van der Weyden, Barend van Orley i Gerard David. Tu także można podziwiać arcydzieło piętnastowiecznego malarstwa flamandzkiego, jakim jest Ołtarz Portinarich Hugo van der Goesa. Szkoła niemiecka wyróżnia się sześcioma dziełami Dürera; hiszpańską reprezentują El Greco, Velázquez, Murillo i Goya. Można zatem rzec, że oto stoimy przed wejściem do jednej z największych galerii świata, z pewnością pierwszej pod względem jakości i bogactwa bezsprzecznych arcydzieł